Cliënten aan het woord
Diliana Leander (42):
“Ik ga het roer omgooien!”
Van verzorgende IG naar uitkeringsdeskundige WW
Wanneer Diliana Leander kinderen krijgt, werkt ze nog met plezier in de horeca, maar dat blijkt niet meer te combineren met haar nieuwe levensfase én ze is ook langzaamaan uitgekeken op dit werk. Na een oriëntatie gaat ze in de zorg werken als verzorgende IG via een BBL-opleiding. Helaas krijgt Diliana na een paar jaar erg last van haar schouder: “Ze dachten toen nog dat het met wat rustiger aan doen wel beter zou gaan. Dat heb ik wel geprobeerd, maar de pijn werd steeds erger, ondanks de pijnstilling en de injecties die ik kreeg. In het ziekenhuis is een foto gemaakt en ik bleek verkalking te hebben in mijn schouder. Dat is weggehaald, maar na een paar weken kwam de pijn helaas weer terug.”
Diliana gaat opnieuw naar het ziekenhuis 
en de diagnose is een versleten pees die blijvend klachten veroorzaakt. “Dat was een grote domper, want de arts zei dat mijn werk niet goed voor me was. Erg vervelend, want ik had het gevoel dat ik voor niets de opleiding had gedaan, omdat ik nog maar 7 jaar als verzorgende-IG werkte. En ik had fijne collega’s. Maar ik moest dus gaan nadenken over mijn toekomst. Het voorstel van mijn werkgever was een re-integratie traject te starten. Hierdoor konden we kijken wat het beste bij me zou passen en of ik nog bij mijn werkgever zou kunnen blijven werken, maar dan in een andere functie.”
Initia Nova: direct en eerlijk
Zo komt Diliana bij Kitty Oosterdijk van Initia Nova terecht met wie het vanaf het begin af aan goed klikt. “Ik vond Kitty gelijk een heel fijn persoon: recht-voor-zijn-raap, direct en eerlijk. Ze gaf me ook de ruimte om mijn eigen ideeën te verkennen. Ik heb toen alles met Kitty overlegd, ook toen ik me niet goed voelde en maanden in de ziektewet kwam, mede vanwege verschillende afwijzingen op interne sollicitaties. In het hele traject is Kitty echt voor mij opgekomen.”
Diliana komt in een rouwproces. Ze moet verwerken dat ze haar (leuke) functie niet meer kan uitoefenen en dat ze niet meer bij haar werkgever terecht kan: “Je wilt het eerst niet geloven, bent boos en verdrietig en langzaam daalt het besef in dat er geen weg terug is. In die periode voelde ik me klein en kwetsbaar. Ik was niet meer de vrouw die ik was. Ook hierbij heeft Kitty me ondersteund. Ik heb het langzaam leren accepteren, waarna ik het gevoel kreeg dat ik door moest. Thuis zitten maakte me ziek. Het roer moest om!”
Het roer gaat om
Diliana wil graag doktersassistente worden, dan blijft ze toch nog in de zorg werken. Maar ze merkt tijdens sollicitatiegesprekken dat ze haar enthousiasme niet kan overbrengen en dat deze functie haar niet gelukkig gaat maken. Daarna is ze een beetje gaan rondkijken met de vragen: ‘Waar krijg ik een kans en waar kan ik groeien? Wat spreekt mij aan? Is er een mogelijkheid om intern opgeleid te worden? Diliana: “Vrij snel komt het UWV als mogelijkheid naar voren. Ik word er enthousiast van, ook al is het een stevige uitdaging voor me. Ik doe nu een interne opleiding van een jaar. Ik werk fulltime (twee dagen op kantoor en drie dagen thuis) en ik word opgeleid tot uitkeringsconsulent WW. Dat houdt in dat ik mensen die een uitkering aanvragen ondersteun, vooral als er iets niet helemaal volgens protocol kan. Iets voor iemand kunnen betekenen; daar krijg ik een blij gevoel van. Ik ben de proeftijd doorgekomen en ze hebben aangegeven dat ze ook blij met mij zijn. Het is een functie en werkgever met perspectief. Ik ben vooral trots en heb weer vertrouwen in mezelf. En daar heeft Kitty stevig aan bijgedragen.”